Beyninde Doğum Sancıları Çeken Adam: Friedrich Nietzsche

Friedrich Nietzsche...

Bu gezegende, 1844 ve 1900 yılları arasında yaşamını geçiren otantik filozof.

Yazarı Irvin D. Yalom olan Nietzsche Ağladığında; yakın bir zamanda okuduğum ve yazarın gerçekten muhteşem bir şekilde spekülatife ettiğini düşündüğüm çarpıcı bir kitap. Eğer kitabı kozmik bir sisteme benzetirsek merkezde Nietzsche'nin düşünsel kişiliği yer almakta.

Oldukça kendine has fikirlere sahip olduğunu fark ettiğim Nietzsche'nin bazı fikirlerine katılmasam da bazı fikirlerini gerçekten beyin kamaştırıcı bulduğumu söylemem gerek.

"Bazen baş ağrılarımın, beynimdeki doğum sancıları olduğunu düşünürüm."

Bana sorarsanız; işte bu, muhteşem bir analoji...

"Yaşamımın bin "niçin"i var, "nasıl"ına da tahammül gösterecek güce sahibim."

Nietzsche ayrıca "Neysen o ol." , "Beni öldürmeyen şey, beni güçlendirir." gibi çok güçlü fikirlere sahip.

Bunların yanı sıra "Ümit kötülüklerin en kötüsüdür. Çünkü işkenceyi uzatır." anlamıyla bütünleşmiş düşünsel bir varlığa da sahip. İşte Nietzsche'ye katılmadığım noktalardan biri de bu.

Hayır, sevgili Nietzsche; umut işkenceyi uzatmaz. Umut, işkenceyi daha katlanılır bir hale getirir. Peki, işkenceyi uzatan nedir? Çevresel olarak kötü şartların içinde bulunduğun zaman; bir de olumsuz düşüncelerle donatmayı tercih etmen durumunda zihinsel olarak da kötü şartlar içinde olmayı tercih etmek. İşte bu, işkenceyi kelimenin tam anlamıyla keskinleştirir.

Peki Nietzsche, inanç hakkında ne düşünüyor? Özetlemek gerekirse, inancın hakikatlerin düşmanı olduğunu savunuyor. Yalnız, yeni fark ediyorum da, şimdiki zaman kipini kullanıyorum; sanki ölmemiş gibi. Bunun nedenini anlıyorum; çünkü biliyorum ki fikirler ölmez. Dolayısıyla da bir insanın fikirsel kimliği de ölümsüzdür.

Beni düşündüren nokta ise şu: Nietzsche'nin, inancın hakikatlerin düşmanı olduğu fikrine inanması. Bu fikre inanıyor. Öyleyse burada fikirsel inancı değil de, dini inancı kastediyor olmalı. Peki, dini inançlar fikirsel unsurlar barındırmıyor mu? Düşünelim: Ben neden fikirsel evrenime hitap etmeyen bir dini benimseyeyim ki? 

"Her dakika övülmek isteyen bir Tanrı'ya inanamam."

Sevgili Nietzsche, eğer Tanrı her dakika övülmek isteseydi sence insanları, Tanrı'ya inanmama seçeneğini de içinde barındıran bir iradeyle kombinize olmuş bir şekilde yaratır mıydı? Gerçekten her dakika kendisini övmemizi isteseydi, bizlere kendimizi keşfedebilme olanağını sunan sayısız bileşenlere sahip bu evreni yaratır mıydı?

Ayrıca bu noktada sizlerle Kuran'dan bir ayet paylaşmak istiyorum, sevgili okuyucularım:

Allah'ın sana verdiği şeylerde ahiret yurdunu ara. Dünyadan da nasibini unutma. (28/77)

"Yaşamak için bir nedeni olan herkes, her sıkıntının üstesinden gelebilir."

Sonuç olarak her ne kadar Nietzsche'nin bazı fikirlerine katılmasam da fikirleri için her zaman cesur olmayı seçen bu insanın gerçekten beyin kamaştırıcı düşüncelere sahip olduğunu düşünüyorum. Zaten bir insanla %100 hemfikir olmak olanaksızdır.

Yazıma sevgili Nietzsche'nin çok sevdiğim bir şiiriyle veda etmek istiyorum. :)

KORKARAK YAŞIYORSAN

Gidene kal demeyeceksin

Gidene kal demek zavallılara,

Kalana git demek terbiyesizlere,

Dönmeyene dön demek acizlere,

Hak edene git demek asillere yaraşır.

Kimseye hak ettiğinden fazla değer verme, yoksa,

Değersiz olan hep sen olursun.

Düşün...

Kim üzebilir seni senden başka?

Kim doldurabilir içindeki boşluğu sen istemezsen?

Kim mutlu edebilir seni, sen kendini sevmezsen?

Her şey sende başlar, sende biter...

Yeter ki yürekli ol, tükenme, tüketme,

Tükettirme içindeki yaşam sevgisini...

Öyle bir hayat yaşadım ki cenneti de gördüm, cehennemi de,

Öyle bir aşk yaşadım ki tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de.

Bazıları seyrederken hayatı en önden,

Kendimi bir sahnede buldum, oynadım.

Öyle bir rol vermişlerdi ki okudum, okudum anlamadım.

Kendi kendime konuştum bazen evimde.

Hem kızdım, hem güldüm halime

Sonra dedim ki söz ver kendine

Denizleri seviyorsan dalgaları da seveceksin,

Sevilmek istiyorsan önce sevmeyi bileceksin,

Uçmayı biliyorsan düşmeyi de bileceksin,

Korkarak yaşıyorsan yalnızca hayatı seyredeceksin.

Öyle bir hayat yaşadım ki son yolculukları erken tanıdım,

Öyle değerliymiş ki zaman hep acele etmem bundan, anladım...