Güne Nasıl Başlıyorum? | Mim

Herkese merhaba!

Daha Mutluyuz bloğunun sahibi, beni bu mim için mimledi ve işte, bu mimle karşınızdayım. Buradan ona kocaman teşekkürlerimi iletiyorum! ^_^

Mimin adından da anlaşıldığı gibi, güne genellikle nasıl başladığımızdan bahsediyoruz. Tabii tercihe göre bir gününüzü de genel olarak anlatabilirsiniz ama ben, güne genellikle nasıl başladığımdan bahsetmeyi tercih edip bunu bir cumartesi günümü baz alarak yapacağım.

Öyleyse... Başlayalım. :)

Günlere, uzun bir süredir, Selena Gomez'in "Everything's cool, yeah..." cümlesiyle uyanıyorum; 

Selena Gomez'in The Way I Loved You şarkısı, uzun zamandır alarm müziğim.
Alarm müziğimi değiştirme gibi bir olasılığım var olsa da bu şarkıyı hep seveceğimi düşünüyorum.
Şarkı neden hak ettiği değeri bulamadı, bilmiyorum ama dinlediğim en anlamlı ve güzel şarkılardan biri...

Daha sonra, bir süre Vilu'yla vakit geçiriyorum. Vilu kim mi? Jupiter'de, hayatın anlamının dışında Mars'ın anlamını düşünürken ve neden Jupiter'in değil de Mars'ın anlamını düşündüğümü de düşündüğüm sırada tanıştığım Plütonlu bir dostum. Şakaydı. ;)

Vilu, telefonumun adı. Bazı sevdiğim cisimlere isim koymayı seviyorum da.

Daha sonra, bir şeyler okuyorum. Dergi veya kitap.

Daha sonra, oturma odasına geçip sehpaları camsille değil sehpasille temizliyorum. Şakaydı. ;)

 Bizim evde, sehpalar ve getir-götür işleri benden sorulur sevgili okuyucularım. 

Daha sonra, bilin bakalım genellikle ne yapıyorum?

Bloğum için yazı yazıyorum! Şu anda da yaptığım gibi. :) Yazdığım sırada da genellikle müzik dinliyorum. Şu anda, Sia kulağıma Snowman şarkısını söylüyor: Don't cry snowman... Tamam, tamam Sia; kardan adama ağlamaması gerektiğini söylerim ve tabii o da bana, "Şaka mı yapıyorsun? Yüzünün ortasında kocaman bir havuç varken ve her an erime olasılığıyla karşı karşıyayken, ağlamamam gerektiğini mi söylüyorsun? Ah, tabii, takma kafana. Bunun tadını çıkarıyorum." der. Tabii, olabilecek en alaycı şekilde. Üzgünüm Sia, bunlar hayatın gerçekleri ama iyi tarafından bakarsan, hayatın bir gerçeği de bize, kardan adamların teknik olarak ağlamasının imkansız olduğunu söylüyor. ;)

(Dürüst olun, bu esprilerim midenizi bulandırıyor mu?:)

İşte, bir cumartesi gününe genellikle böyle başlıyorum. Tabii ki değişiklikler, kaçınılmaz oluyor.

Bu arada cumartesi ve pazar günleri genelde geç kahvaltı yapıyorum. Saat 12-13 civarı gibi.  Bazı aile üyeleri geç uyanıyor da. :) Ama alıştık buna, bir sorun yok yani.

Bense, az uyumayı sevdiğimden erken uyanmayı tercih ediyorum.

Evet, mimin sonuna geldik. :)

Yapmak isteyen herkesi mimliyorum!

Kendinize çok iyi bakın! :)